Misschien herken je het: die zeldzame momenten waarop je adem vanzelf dieper wordt, je schouders zakken, en de wereld om je heen net wat zachter lijkt. Alsof je even mag landen, in plaats van doorgaan of overleven.
Voor veel mensen is dit gevoel niet vanzelfsprekend. Zeker als je gevoelig bent, veel prikkels opvangt, of een geschiedenis hebt van stress of trauma. Dan is het soms zoeken naar dat punt van rust waar je lijf zegt: “Het is oké, je mag er zijn.”
Wat gebeurt er in je zenuwstelsel?
Je lijf is continu aan het scannen: ben ik hier veilig, of moet ik opletten? Zonder dat je het doorhebt, bepaalt je zenuwstelsel of je in de actiestand schiet (vechten/vluchten), dichtklapt (bevriezen), of mag ontspannen en verbinden.
Die laatste stand – waarin je je verbonden, nieuwsgierig en aanwezig voelt – is waar je lijf zich kan herstellen. Het is het verschil tussen ‘overleven’ en ‘leven’.
Waarom voelt veiligheid soms zo ver weg?
Als je gewend bent om sterk te zijn, door te gaan of je aan te passen, voelt ontspanning soms bijna vreemd. Je lichaam is zo getraind op alertheid, dat rust zelfs onwennig of verdacht kan aanvoelen. Je hebt misschien geleerd om niet te voelen, of altijd ‘aan’ te staan.
Maar veiligheid is geen luxe, geen beloning – het is een basisbehoefte. Je lijf weet diep vanbinnen hoe het voelt om thuis te komen. Soms heeft het alleen een beetje oefening nodig.
Hoe merk je dat je lijf zich veilig voelt?
Het zijn vaak kleine signalen. Misschien herken je er een paar:
- Je adem zakt vanzelf dieper in je buik.
- Je schouders of kaken ontspannen zonder dat je het probeert.
- Je gedachten zijn rustiger, of je voelt ruimte voor nieuwsgierigheid.
- Oogcontact voelt oké, of zelfs prettig.
- Je voelt emoties opkomen zonder dat je meteen in de stress schiet.
- Geluiden, geuren of aanrakingen komen minder hard binnen.
- Je kunt even écht aanwezig zijn, bij jezelf of bij een ander.
Soms zijn het maar flarden – een zucht, een glimlach, een plotseling gevoel van zachtheid. Dat is genoeg. Het hoeft niet perfect, het mag in stapjes.
Kleine stapjes richting meer veiligheid
- Je merkt op dat je gespannen bent, en kiest bewust voor een diepe zucht.
- Je stuurt een appje naar iemand, gewoon om even contact te maken.
- Je kiest voor stilte, of zet iets uit dat te veel prikkels geeft.
- Je voelt je liever verveeld dan verdoofd – dat is al beweging.
Het gaat niet om forceren, maar om het opmerken van die kleine verschuivingen. En jezelf toestemming geven om daarin te oefenen.
Wat helpt om meer veiligheid te ervaren?
- Oriënteren: Kijk rustig rond, voel je voeten op de grond, neem waar wat er nu is.
- Gronden: Raak iets aan, voel textuur, adem bewust.
- Samen reguleren: Zoek nabijheid van iemand die je vertrouwt, of zelfs een huisdier.
- Beweging: Rek je uit, wandel, beweeg zachtjes.
- Grenzen: Maak je omgeving zo prettig mogelijk, kies voor minder prikkels als dat kan.
Lichaamsgerichte therapie kan je helpen deze signalen te herkennen en versterken. Zodat veiligheid niet langer iets is waar je naar snakt, maar steeds vaker een plek waar je naar terug kunt keren.
Jij mag thuiskomen in je lijf
Als veiligheid voor jou ver weg voelt, weet dan: je hebt niets fout gedaan. Je lijf heeft je beschermd op de beste manier die het kende. Maar je mag nu leren dat het ook anders kan. Niet perfect, niet altijd – maar stapje voor stapje, op jouw tempo.
Wil je hier meer mee? In mijn trajecten, trainingen en ceremonies help ik vrouwen zoals jij om weer te leren luisteren naar hun lichaam. Meld je aan voor mijn nieuwsbrief voor inspiratie, tips en een liefdevol duwtje in de rug.
Of stuur gerust een berichtje als je wilt ontdekken wat lichaamsgerichte begeleiding voor jou kan betekenen. Neem dan contact met me op via info@tessaleonie.com of tel: 06-46213041
Je bent welkom. Precies zoals je nu bent. 💚
